Drie weken geleden schreef ik:

“Banken die hun koersdoelen voor goud verhogen … kranten die hun lezers uitleggen hoe ze in goud kunnen beleggen en surveys die goud benoemen als een “crowded” trade. Als contrarian begin ik dan wat ongemakkelijk op mijn stoel te schuiven.”

Ondertussen corrigeerde de goudprijs met 10% en daar houdt het mogelijk niet mee op. Een daling richting de $3.000 per ounce is best mogelijk.
​
Maar ik denk niet dat goud reeds aan zijn limiet zit.

OK, het sentiment was behoorlijk eenzijdig geworden, maar nu diverse beursgenoteerde goudhandelaars hun kwartaalcijfers publiceren, merken we ook dat er van euforie bij de particuliere belegger in de verste verte geen sprake is.

Klanten van Goldmoney hebben behoorlijk wat edelmetaal verkocht in het eerste kwartaal.

En ook bij A-Mark zien we dezelfde evolutie. De volumes lagen hier een heel stuk lager dan vorig jaar in hetzelfde kwartaal.

De goud/zilver-ratio geeft ons hetzelfde signaal. Zilver moet het namelijk hebben van de interesse van de particuliere belegger, terwijl de goudprijs eerder bepaald wordt door de centrale banken.

De centrale banken duwen echter de goudprijs veel sneller hoger dan de zilverprijs waardoor de goud/zilver-ratio een historisch hoogtepunt nadert. Dat biedt beleggers een unieke kans.

Ook bij de juniors blijven de onderwaarderingen onvoorstelbaar.

Ik kan je zo een vijftal projecten opnoemen die noteren tegen 2%-3% van de net present value.

De net present value krijg je door de toekomstige kasstromen te verdisconteren. Het is zo’n beetje de geijkte formule voor waarderingen. Zo gebeuren overnames vaak tegen 0,4 tot 0,6 keer de net present value.

De meeste goudproducenten noteren zelfs vaak met een premie op de NPV omdat zo’n model de waarde van een project typisch onderschat aangezien er geen rekening wordt gehouden met het groeipotentieel van de resource.

Bovendien wordt vaak niet eens de volledige resource in het waarderingsmodel gestoken. Deze berekeningen zijn over het algemeen vrij conservatief samengesteld.

Een voorbeeld dat recent besproken werd in Macrotrends? Een kolos in de bergen van British Columbia.

160 miljoen ounces goud. 7 miljard pond koper. Een geschatte levensduur van 33 jaar en dat op basis van nog geen kwart van het totaal aanwezige metaal.

Alle vergunningen zijn rond, de infrastructuur is voorzien en drie van de grootste grondstoffenbedrijven ter wereld staan in de rij voor een joint venture.

De marktwaarde van het bedrijf achter dit project? Nog geen 10% van de conservatief berekende nettowaarde.

Het lijkt te gek om waar te zijn.

Toch bestaat het.

Het aandeel werd recent aan onze watchlist toegevoegd.

​Abonnees van Macrotrends weten welk bedrijf ik bedoel.​

​
​
​
groeten,
​
Maarten Verheyen

​​

​

​

​

Kreeg je deze mail doorgestuurd? Schrijf dan hier in om geen enkele editie meer te missen.