Mijn personal trainer zei straks: “Maarten vindt altijd wel de makkelijkste manier om een oefening te doen.’’

Ja, dat is eigenlijk zo’n beetje mijn motto in het leven :-)

Waarom moeilijk als het ook makkelijk kan?

Als ondernemer en belegger focus ik op de essentie en elimineer ik al de rest.

Greg McKeown schreef in Essentialism: “You cannot overestimate the unimportance of practically everything.”​
Het is één van mijn favoriete boeken.

Lees zeker ook “The ONE Thing” van Gary Keller: “Success is about doing the right thing, not about doing everything right.”

Hoe denk je dat Elon Musk verschillende miljardenbedrijven kan runnen? Hij wandelt wekelijks bij zijn bedrijven binnen, zoekt het grootste knelpunt en lost dat op.
​
Musk is niet bezig met de honderden details die spelen binnen zijn bedrijven. Nee, hij is bezig met dat ene dingetje dat het bedrijf maximaal vooruit kan helpen.

Ik heb in het verleden wel eens wat advies aan ondernemers gegeven en dan probeerde ik dit soort zaken te implementeren, maar niemand wilde er ooit van weten.
​
Als 20% van je input verantwoordelijk is voor 80% van je output, waarom focus je dan niet enkel op die 20%? Stop met het besteden van 80% van je middelen aan zaken die amper impact hebben.

Wel, dat kreeg je dus nooit aan iemand verkocht.

Kiezen was blijkbaar verliezen en door te focussen op hetgeen dat het beste voor je werkt, zou je al die andere opportuniteiten missen.

En zo verzuipen de meeste ondernemers in het werk, zijn ze tot 16 uur per dag bezig met de meest onnozele dingen die in de verste verte niet het verschil maken en investeren ze kapitaal in activiteiten die nauwelijks meer opbrengen dan een overheidsobligatie.
​
Nochtans zijn er gewoonlijk maar twee of drie elementen die er écht toe doen.
​
Steve Jobs redde Apple door bij zijn terugkeer de productlijn van 60 producten terug te brengen tot 4 producten. Al de rest werd stopgezet.

Het succes dat Apple vandaag kent, is grotendeels te danken aan één product: de iPhone.

Warren Buffett zei ooit eens dat 12 beleggingen voor hem het verschil maakten. Twaalf! Op een beleggingscarrière van meer dan 80 jaar. Dat is één belegging om de zeven jaar.

Buffett benoemde dat wel eens in zijn jaarverslag. Hij schreef dan dat aandeelhouders beter af waren geweest als hij wat vaker naar de cinema was gegaan in plaats van nieuwe aandelen toe te voegen aan de portefeuille.

Het doet me denken aan die uitspraak van Abraham Lincoln: geef me zes uur om een boom om te hakken en ik besteed vier uur aan het slijpen van mijn bijl.

En nochtans vond Charlie Munger dat Buffett nog steeds teveel deed. Berkshire Hathaway heeft tegenwoordig 70 dochterbedrijven en een aandelenportefeuille van 38 verschillende lijnen.

Munger vond echter 2 of 3 aandelen meer dan voldoende spreiding. Een principe dat hij zijn leven lang trouw bleef. Zijn aandelenportefeuille bestond uit Berkshire Hathaway, Costco en Daily Journal.

Charlie beheerde de aandelenportefeuille van de Daily Journal en ook daar toonde hij een absoluut gebrek aan bedrijvigheid.

Tijdens het dieptepunt van de crisis stopte hij de $50 miljoen aan liquide middelen grotendeels in Bank of America en Wells Fargo.

En weet je wat hij vervolgens deed? Helemaal niets!

Huidige waarde: $359 miljoen.

Dat moet toch geweldig zijn? Je koopt een handvol kwaliteitsbedrijven en je gaat vervolgens op je gat zitten.

Het is een stuk relaxter dan het leven van een value investor.

Ik bekijk dagelijks meerdere bedrijven en ben steeds op zoek naar koopjes in de markt.

De meeste van deze aandelen worden zelfs nooit door mij besproken.

Zo heb ik gisteren een half uurtje besteed aan de obligaties van Ghelamco die in Polen noteren. Sommige van deze obligaties bieden 40% netto rendement en het leek mij wel eens interessant om er wat dieper naar te kijken.

En puur op basis van de cijfers is er een case voor te maken. De jaarrekeningen van Ghelamco zijn echter één groot kluwen. Een bedrijf in Cyprus staat borg voor een bedrijf in Polen, en via interne leningen de Belgische vennootschap financiert die het dat vervolgens weer uitleent aan ondoorzichtige dochterbedrijven, enz

Nee, daar wil je als obligatiehouder niet tussen zitten. Next!

Vervolgens even naar de cijfers van Solvay gekeken. Aandeel ging vrij hard onderuit en de cijfers zijn zeker nog ok. Het aandeel noteert tegen een EV/EBITDA van 4 tot 4,5 en 10 keer de vrije cash flow. Goedkoop, maar nog niet goedkoop genoeg. Ik volg het aandeel verder op. Next!

Het zijn maar twee snelle voorbeelden, maar het geeft je een goed idee hoe ik het grootste deel van mijn dag vul: ik draai de ene steen na de andere om, steeds op zoek naar goedkope aandelen om toe te voegen aan mijn portefeuille.

En nu en dan, vind ik (of één van mijn collega’s) een interessant aandeel en dan nemen we dat op in de Macrotrends-portefeuille. ​

​
​
groeten,
​
Maarten Verheyen

​​

​

​

​

Kreeg je deze mail doorgestuurd? Schrijf dan hier in om geen enkele editie meer te missen.