Ik heb al een paar keer geschreven dat ik voor dit jaar een belangrijke top verwacht in de aandelenmarkten, gevolgd door een daling van 50% tot 80%.

Een daling van die omvang kan enkel gedreven worden door een kortstondige deflatoire schok.

We zagen dat al eens na het barsten van de internetbubbel in 2000, tijdens de kredietcrisis in 2008 en in 2020 toen de wereld in lockdown ging.

Wat zal deze keer de aanleiding zijn?
​
Er loeren gevaren genoeg om de hoek.

Landen zoals Japan en het Verenigd Koninkrijk dreigen bijvoorbeeld de controle over de obligatiemarkt te verliezen en dat zou een domino op gang kunnen brengen in het Westen.

Of zal het de AI-bubbel zijn die de vonk levert?

Daarover valt wel het een en ander te zeggen.

De Amerikaanse kapitaaluitgaven voor AI liggen vandaag relatief hoger dan de investeringen in internet- en telecominfrastructuur in 2000.

Meta, Amazon, Microsoft en Google investeerden het afgelopen kwartaal bijna $100 miljard in AI.
​
En als we Jim Chanos mogen geloven dan worden de winsten kunstmatig opgepompt door deze investeringen af te schrijven over 11 tot 12 jaar terwijl GPU’s een economische levensduur van hooguit 2 tot 3 jaar hebben.

Bubbels en boekhoudkundig gefoefel gaan vaak hand in hand. We zagen het 25 jaar geleden ook met Nortel, Worldcom en Enron.

Het boekhoudkundig gefoefel moest indertijd de werkelijke economics maskeren.

De gigantische investeringen die we vandaag zien in AI hebben in ieder geval geen duidelijke return on investment.

Net zoals tijdens de internetbubbel lijkt het belangrijker om marktaandeel op te bouwen en als eerste te bewegen dan te kijken naar de onderliggende winstgevendheid. Die winsten volgen later wel. Ja, dat dachten de dotcoms indertijd ook.

“Je betaalt $200 voor een AI-app zoals Cursor, Cursor betaalt OpenAI $500 voor API-tokens, OpenAI koopt voor $1.000 rekenkracht bij Amazon AWS en Amazon betaalt Nvidia $10.000 voor GPU’s”, aldus een VC op Twitter.

En iedereen blijft dansen zolang de VC’s aan het einde van de avond de rekening betalen.

Ondertussen zijn de 7 aandelen van de Magnificent Seven evenveel waard als de 493 andere bedrijven uit de S&P500 samen.

Mijn huidige portefeuille bestaat voor twee derde uit edelmetaal en één derde aandelen.

Ik kan wel tegen een stootje dus.
​
Maar dat betekent natuurlijk niet dat edelmetalen niet in waarde kunnen dalen. Bij een ware deflatoire schok zal men op een gegeven eender wat verkopen in ruil voor cash. Ook de edelmetalen. Dat was in 2008 ook zo.

En toch wil ik die edelmetalen niet verkopen omdat de beurzen mij hoogtevrees geven.
​
Als ik verkoop, krijg ik cash in de plaats. Hoe hou ik die cash veilig tijdens een systeemcrash? Banken kunnen omvallen en overheden kunnen bezwijken onder de schuldenlast.
​
Nee, dan blijven edelmetalen toch een stuk comfortabeler. Het koersrisico kan eventueel afgedekt worden via derivaten. Voor zover daar iedereen nog de verplichtingen kan nakomen natuurlijk. Evident is het zeker niet.

Maar de edelmetalen blijven voor mij de beste optie. Het is zowat de enige manier om het permanente verlies van je kapitaal te vermijden. Bedrijven kunnen namelijk failliet gaan waardoor aandelen en obligaties waardeloos worden en je je kapitaal kwijtspeelt. Dat risico loop je niet via de edelmetalen. Die kunnen hooguit wat in prijs dalen maar blijven waarde houden.

Zie ik het allemaal niet behoorlijk zwart nu? Ik hoop het. Ik hoop het echt, want als dit scenario zich ontwikkelt, krijgen we een oplawaai waar de meesten nooit meer van herstellen.
​
​
groeten,
​
Maarten Verheyen

​​

​

​

​

Kreeg je deze mail doorgestuurd? Schrijf dan hier in om geen enkele editie meer te missen.