Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig, zeker?

Ik zag enkele dagen geleden een aantal opmerkelijke berichten passeren die ons toch wel het één en ander duidelijk zouden moeten maken.

“Fondsen BNP zetten deur open voor goud”, lees ik bij Investment Officer.

Vanaf 25 juli mogen de vier belangrijkste fondsen van BNP tot 10% van het vermogen in goud beleggen.
​
Allez, ik moet zeggen in “goudcertificaten”.

Volgens het artikel “schuldbewijzen die zo gestructureerd zijn dat ze de ontwikkeling van de goudprijs repliceren”.

Klanten denken dat hun portefeuille nu wat robuuster is door de toevoeging van goud, maar in realiteit duwen ze je in een schuldbewijs (tegenpartijrisico iemand?) die de goudprijs volgt via derivaten (weer tegenpartijrisico!).

Dat is toch om onnozel van te worden, nietwaar? Die banken kunnen met het grootste gemak fysiek goud kopen en het tegenpartijrisico compleet elimineren maar ze steken hun klanten liever in een complexe constructie.
​
Waarom is dat? De banken willen beleggers nog steeds zoveel mogelijk weghouden van fysiek edelmetaal.

“Ja, maar onze klanten blijven wel eisen dat we goud in hun portefeuilles stoppen. Hoe lossen we dat dan op?”

Met een ingewikkeld financieel product dus. Een papieren constructie die beleggers geen enkele bescherming biedt.

OK, ik heb mijn punt gemaakt, denk ik?

Volgende headline:

“KBC gaat beleggers cryptomunten aanbieden.”

Eerst laat BNP fondsen in goud beleggen en nu gaat KBC bitcoin en ethereum verkopen?

Wat is hier gaande jongens?

Wel, het is in feite dezelfde trend.

Beleggers die hun geld weghalen bij de banken en het stoppen in “harde activa” zoals edelmetalen en crypto’s.

Klanten zetten op deze manier hun bank onder druk om deze producten toch op één of andere manier aan te bieden.

Dat is wat BNP en KBC hier doen.

Ze bieden geen edelmetalen of crypto’s aan omdat ze erin geloven. Ze doen het enkel om geen klanten te verliezen. Het is een defensieve strategie.

Het zegt iets over de opmars van edelmetalen in het financieel systeem. Een trend die nog maar pas begonnen is.

Dat gaat hierover:

We staan nog nergens. Dit percentage gaat op termijn richting 10% tot 20% wat mij betreft.

En dan bedoel ik 10% tot 20% in fysieke edelmetalen.

Niet in derivaten of andere twijfelachtige claims. Deze producten zullen in het beste geval cash gesetteld worden.
​
Zelfs de ECB heeft in mei nog gewaarschuwd voor de enorme risico’s met goudderivaten.

Europese beleggers hadden in maart een blootstelling van meer dan €1.000 miljard in goudderivaten. Deze derivaten genieten over het algemeen niet van centrale clearing waardoor het tegenpartijrisico des te groter is.

Wie zijn de tegenpartijen? In 48% van de gevallen gaat het om banken die buiten de EU gevestigd zijn.

Het is allemaal nogal ontransparant en daar maakt de ECB zich dus zorgen over.
​
Ik citeer:

“Disruptions in the physical gold market could increase the risk of a squeeze. In this case, market participants could be subject to significant margin calls and/or have trouble sourcing and transporting appropriate physical gold for delivery in derivatives contracts, leaving themselves exposed to potentially large losses.”

Is dat niet precies waarvoor ik in deze nieuwsbrief al jaren waarschuw? Dat beleggers over het algemeen geen fysiek edelmetaal bezitten maar een papieren claim?
​
​
groeten,
​
Maarten Verheyen

​​

​

​

​

Kreeg je deze mail doorgestuurd? Schrijf dan hier in om geen enkele editie meer te missen.