Franklin D. Roosevelt hield de dingen graag simpel. Dat kan ik wel waarderen.

We weten allemaal hoe Roosevelt zijn land uit de Grote Depressie trok met de herwaardering van de goudprijs.
​
Hij redeneerde dat de Grote Depressie er was gekomen omdat de prijzen daalden (deflatie) en de oplossing lag dan voor de hand: stijgende prijzen!

Zijn economische adviseurs vonden het allemaal wel wat kort door de bocht en waren van mening dat Roosevelt hier oorzaak en gevolg door elkaar haalde.

Trouwens, hoe zorg je ervoor dat de prijzen stijgen?

Het antwoord kwam van George Warren, nota bene een landbouweconoom.

Warren was de buurman van Henry Morgenthau, de minister van Financiën onder Franklin D. Roosevelt.
​
Warren had decennialang onderzoek gedaan naar de evolutie van de landbouwprijzen en hij ontdekte een correlatie met de goudprijs.

Een stijgende goudprijs zorgde gewoonlijk voor stijgende landbouwprijzen.

Voor FDR lag de oplossing voor de hand: de goudprijs moest omhoog! Dan zouden de landbouwprijzen wel volgen.

Maar een stijgende goudprijs zou ook betekenen dat je de goudstandaard op z’n minst tijdelijk losliet.

Economen vonden dat bijzonder gevaarlijk. Voor hen was dat monetaire heiligschennis en ze verwezen naar de vele koningen die tijdens de middeleeuwen de waarde van hun munt onderuit haalden via devaluaties. Ze waarschuwden voor een vertrouwenscrisis en een verdere destabilisatie van de financiële markten.

Roosevelt legde al die bezwaren gewoon naast zich neer. Hij antwoordde met “Poppycock!” en bleef bij zijn standpunt.
​
De prijzen moesten hoger en dat zou automatisch het gevolg zijn van een stijgende goudprijs.

Hij verhoogde met één pennetrek de goudprijs van $20,67 naar $35 per ounce en het effect was vrijwel meteen zichtbaar. Binnen enkele maanden tijd stegen de groothandelsprijzen met 45% en ging de industriële productie er 50% op vooruit.

FDR kreeg gelijk en de Grote Depressie werd opgelost door een obscure landbouweconoom.
​
Dit verhaal zet me wel aan het denken.
​
Zou die correlatie tussen de goudprijs en de prijs van landbouwgrondstoffen vandaag nog steeds bestaan?
​
De prijzen van diverse landbouwproducten noteren namelijk dicht tegen de bodem en als die straks de goudprijs volgen, liggen er hier wel wat kansen.

En misschien geldt die correlatie niet alleen voor de landbouwgrondstoffen, maar voor grondstoffen in het algemeen?

Dat lijkt me eerlijk gezegd behoorlijk logisch. Goud is het ankerpunt van het financiële systeem en een stijgende goudprijs betekent in feite een devaluatie van de dollar. En die devaluatie moet dus straks ook zichtbaar worden in alle prijzen.

Ik denk dan ook bijvoorbeeld aan de energieprijzen. Olie, aardgas, steenkool, … zijn allen behoorlijk goedkoop.

​

​
​
groeten,
​
Maarten Verheyen

​​

​

​

​

Kreeg je deze mail doorgestuurd? Schrijf dan hier in om geen enkele editie meer te missen.