Frankrijk versleet ten tijde van de Franse Revolutie maar liefst 8 Controllers-General of Finances.

Na het ontslag van Bayrou mag Macron op zoek naar de vijfde Premier in twee jaar.

Ook in Japan nam de premier ontslag, zijn opvolger zal de 4de in 5 jaar zijn.

In het Verenigd Koninkrijk zit Chancellor Rachel Reeves op de wip. Prime Starmer Keir Starmer is ook al de vierde in twee jaar die zijn intrek neemt op Downing Street.

Niet geheel toevallig zijn het net deze drie landen die langzaam in het vizier van de obligatiemarkten komen. Ze kampen alle drie met een ongeziene schuldenlast en de marge om verregaande hervormingen door te voeren, lijkt bijzonder klein.

Zowel in Frankrijk als het Verenigd Koninkrijk circuleren regelmatig geruchten over een IMF-lening. Of het IMF over de middelen beschikt om G7-landen recht te houden, is maar de vraag. Ik vermoed dat Macron en Starmer het IMF vooral willen gebruiken als de boeman om moeilijke beslissingen door te duwen bij de bevolking.

De ontslagnemende Premier Bayrou verwoordde het als volgt: “De gewone uitgaven van het land, de uitgaven voor ons dagelijks leven, voor openbare diensten, voor pensioenen, voor de sociale zekerheid, we zijn gewend geraakt om die op krediet te financieren.”

De welvaartsstaat drijft op schulden en het wordt pijnlijk duidelijk dat de gedane beloftes niet ingelost kunnen worden.

Je hoeft echt geen rekenwonder te zijn om tot de conclusie te komen dat het huidige systeem compleet onhoudbaar is.

Als Westerse overheden straks gedwongen worden tot verregaande besparingen, is dat niets minder dan een drama voor de economie.

En tegelijkertijd lees je de volgende headline op een financiële website: “Europese beurzen halen schouders op voor Franse crisis.”

Beleggers hebben nogal eens de neiging om slecht nieuws compleet te negeren.
​
Zo maakt de S&P500 nog een nieuwe high in september van 2007 terwijl de kredietcrisis toen al behoorlijk wild om zich heen sloeg.
​
En in 2010 stegen de beurzen maandenlang in waarde terwijl het naderende faillissement van Griekenland al op de voorpagina’s van de kranten stond.

Als belegger lijkt het me een mooi moment om de nodige voorzichtigheid aan de dag te leggen.

De Amerikaanse beurzen staan peperduur gewaardeerd en eens de domino’s in beweging komen, kunnen we ons hier aan een serieuze smak naar beneden verwachten.

De insiders hebben het in ieder geval goed begrepen. In de voorbije twee weken waren 398 van de 400 insider trades verkopen.

Insiders kunnen niet snel genoeg van hun aandelen af geraken terwijl particulieren alleen nog maar willen weten welke aandelen ze nu best kopen.
​
Mijn antwoord is simpel: GEEN.
​
Dit is niet meer het moment om te kopen. Nee, dit is het moment om je posities flink uit te dunnen en je portefeuille crash-proof te maken.

​
​
groeten,
​
Maarten Verheyen

​​

​

​

​

Kreeg je deze mail doorgestuurd? Schrijf dan hier in om geen enkele editie meer te missen.